دیشب که صدای الله اکبر ها رو شنیدم بی اختیار گریه ام گرفت. شاید به خاطر دیدن این همه مصیبت بود و حالا میبینم که مردم شهر من مثل همون روزا دارن الله اکبر میگن.بدون ترس.. بدون حتی کمی ناامیدی...از اینکه هموطنایی مثل شما دارم احساس غرور میکنم.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر